Αυτοσυντήρηση

Θα πρέπει να ήταν άνοιξη γιατί η μνήμη αυτή υπερπηδώντας παπαρούνες έρχεται. Εκτός εάν η νοσταλγία από πολύ βιασύνη, παραγνώρισ’ ενθυμούμενο. Μοιάζουνε τόσο μεταξύ τους όλα όταν τα πάρει ο χαμός. Αλλά μπορεί να’ναι ξένο αυτό το φόντο, να’ναι παπαρούνες δανεισμένες από μιάν άλλην ιστορία, δική μου ή ξένη. Τα κάνει κάτι τέτοια η αναπόληση. Από φιλοκαλία κι έπαρση.

Όμως θα πρέπει να ‘ταν άνοιξη γιατί και μέλισσες βλέπω να πετουν γύρω απ΄αυτή τη μνήμη, με περιπάθεια και πίστη να συνωστίζονται στον καλύκά της. Εκτός αν είναι ο οργασμός νόμος του παρελθόντος, μηχανισμός του ανεπανάληπτου. Αν μένει πάντα κάποια γύρις στα τελειωμένα πράγματα για την επικονίαση της εμπειρίας, της λύπης και της ποιήσης.

Κική Δημουλά

ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΜΑΖΙ

Jardin secret
Originally uploaded by Callixte..

Γειτονόπουλο τ’ ουρανού το σπίτι.
Τόσο ψηλά χτισμένη της προσέγγισης η τάση
επάνω σε κορφής τις ανοιχτές φτερούγες σαν
αναλόγιο ν’ αναγιγνώσκει η εκθάμβωση το ανατέλλον
το μεσουρανούν το δύον ευαγγέλιο της.

Βγαίνω στην αυλή. Με περιμένει απαστράπτουσα
με γκέμια σέλα χάμουρα η άγρια ελευθερία του ορίζοντα
ν’ ανέβω και καλπάζοντας την επαλήθευσή της να δαμάσω.
Α, μόνο το βλέμμα και το όραμα κατάφεραν να ιππεύουν
την άυλη ετούτη ατίθαση κατάκτηση.
Οι υπερφίαλες απόψεις των αιθέρων πέφτουνε τσακίζονται
διότι ελάχιστα διαρκεί το ανεμπόδιστο.

Ιδού πως σκοντάφτει σε μια σπιθαμή συρματόπλεγμα
γύρω από το χτήμα. Χαμηλό, ήμερο κι όμως
αν το καλοκοιτάξεις το καλοαισθανθείς διαιρεί
τη δική μου καλημέρα από του γείτονα
ολημερίς σύνορα φανατίζει σιωπηρά οπλίζοντας
ξερόχορτα εναντίον αδελφών τους.

Το βράδυ μόνο, η ενωτική ευωδιά του νυχτολούλουδου
το ψαλιδίζει τόπους τόπους και περνά
υπό το παράφρον φέγγος των πυγολαμπίδων
– κωλοφωτιές τις λέγαμε όταν ζούσαμε.

Αχ, ηρωισμοί εθελοντών ονείρων άδοξοι. Τι ωφελεί
να καταπατήσεις δύο πόντους φεγγαρόσκονη ακόμα
κληρονομιά που άφησε το θέρος στη φυγή του.

Άσε να τηρήσουν ενός λεπτού μαζί
κάτι αγράμματες χήρες παρατάσεις
που δεν τις πιάνει ο νόμος

αν και κανείς δεν ξέρει
τι τους επιφυλάσσει ακόμα η ελπίδα.

Καλοκαίρι, Πλάτανος – Αιγιαλεία

Κική Δημουλά
Ενός λεπτού μαζί

Ο ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Ο έρωτας,

όνομα ουσιαστικόν,

πολύ ουσιαστικόν,

ενικού αριθμού

γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,

γένους ανυπεράσπιστου.

Πληθυντικός αριθμός

οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

.

 

Ο φόβος,

όνομα ουσιαστικόν,

στην αρχή ενικός αριθμός

και μετά πληθυντικός :

οι φόβοι.

Οι φόβοι

για όλα από δω και πέρα.

.

Η μνήμη,

κύριο όνομα των θλίψεων,

ενικού αριθμού,

μόνον ενικού αριθμού

και άκλιτη.

Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.

.

Η νύχτα,

όνομα ουσιαστικόν,

γένους θηλυκού,

ενικός αριθμός

Πληθυντικός αριθμός

οι νύχτες.

Οι νύχτες από δω και πέρα.

.

.

.

Κική Δημουλά
Το λίγο του κόσμου